Hoe ziet onze tijdbesteding er eigenlijk uit in deze tijd?
Het gebruik van sociale media? Niets meer willen missen?
Het is denk ik iets dat veel mensen op het moment bezig houdt.
Ik merk dat een haat/liefde verhouding heb met sociale media en eigenlijk ook een beetje met mijn telefoon.
Fotograferen is echt een grote passie van mij en dit kan tegenwoordig ook al fijn met mijn telefoon. (toch blijven foto’s met onze spiegelreflex toch echt nog favoriet bij ons).
Pieter even snel even een leuk momentje van de meiden appen, heerlijk!
En toch hé….baal ik er van dat ik niet bijna niet meer zonder kan.
Laatst sprak ik af met een lieve vriendin en kwam dit ook even ter sprake.
We hebben heerlijk ergens koffie gedronken en het was weer ouderwets gezellig!
Waarom trekt het vele gebruik van sociale media mensen (inclusief mij)toch zo? Zijn deze momenten samen toch juist niet waar het om draait?
Meer op de manier van ‘Ik spreek met jou af omdat ik JOU wil spreken’.
Ik geïnteresseerd ben, tijd wil investeren in deze vriendschap!
Moet je alles van 300 mensen weten en alles liken?
Pff…ik vind het maar knap lastig!
Het was fijn om er eens even uitgebreid over te kletsen.
Mijn tijd te besteden aan haar in plaats van zóveel andere mensen die mijn tijdlijn passeren.
Ik las laatst een recensie van dit boek.
En de tekst op de achterkant.
Zorgen meer volgers voor meer geluk, rust en diepgaande relaties in je leven? Of word je zodanig in beslag genomen door je online imago, dat er geen ruimte voor andere mensen overblijft? …Afgeleid door tienduizenden pixels en allerlei piepjes op onze digitale schermen, is het volgen van Jezus een hele uitdaging geworden. Hoe kun je Jezus in zo’n cultuur integer blijven volgen?
Mensen herkenning vinden.
Wij samen over deze dingen kunnen ‘praten’ met elkaar.
Maar toch he…..lijkt het soms zo’n sport om zoveel mogelijk volgers te krijgen voor sommige bloggers.
Volgen om een volger terug te krijgen??
Die jou dus niet met interesse volgt maar om zijn volgers aantal hoger te laten worden.
Snap je het ondertussen nog 😉
Ik vind het lastig.
Ik heb waardevolle contacten via het bloggen.
Mensen die ik in mijn hart heb gesloten.
Waar ik oprecht bewondering voor heb.
Waar ik door geïnspireerd, word.
en toch vind ik het lastig dat het ‘imago’ er soms zo heel gemakkelijk insluipt.
Ik ben blij dat ik nog even de tijd heb om uit te vogelen hoe ik hier in sta voordat onze meiden in ‘deze wereld stappen’.
Daar kan ik soms best eens wat zorgen om hebben.
Wat voor impact heeft heel dit wereldje op hen?
Soms zorgt dat voor een gevoel van terug willen naar een wat meer basic tijd.
Waar het nog allemaal wat overzichtelijker was.
Nog een stukje dat mijn raakte..
Hoe kunnen we, ondanks het appèl van de vele beeldschermen om ons heen, onze ogen op Jezus gericht houden? Hoe kunnen we vasthouden aan kostbare waarden dat het volgen van Jezus ons geeft, zoals: echte bewogenheid voor mensen, tevredenheid, echtheid, zelfbeheersing en rust. (p. 12-13)
Het boek gaat absoluut mee op vakantie deze zomer!
LENTEBLOEMEN 